Η τοπική χρήση πρόπολης αυξάνει την επούλωση διαβητικών ελκών



Η καθυστέρηση στην επούλωση των πληγών θεωρείται μια από τις πιο σοβαρές επιπλοκές που σχετίζονται με το διαβήτη, καθώς αυξάνει σημαντικά την ευαισθησία των ασθενών στη μόλυνση. Σε αυτή τη μελέτη, ερευνητές από τη Σαουδική Αραβία διερεύνησαν τις επιδράσεις της τοπικής εφαρμογής πρόπολης στην επούλωση των πληγών, σε ποντίκια στα οποία είχε προκληθεί τύπου 1 διαβήτης με τη χρήση στρεπτοζοκίνης.


Εξήντα αρσενικά ποντίκια κατανεμήθηκαν ισόποσα σε 3 πειραματικές ομάδες:
ομάδα 1: μη διαβητικά (μάρτυρες)
ομάδα 2: διαβητικά ποντίκια
ομάδα 3: διαβητικά ποντίκια στα οποία καθημερινά εφαρμοζόταν πρόπολη τοπικά στην πληγή.

Είναι γνωστό ότι η πρόπολη έχει αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις και αναλγητικές δράσεις που θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα για τη βελτίωση της επούλωσης ενός τραύματος. Οι ερευνητές μελέτησαν το βιοχημικό μηχανισμό με τον οποίο συμβαίνει αυτό.

Στα διαβητικά ποντίκια η επούλωση ήταν πάρα πολύ αργή σε σχέση με τα μη διαβητικά και σε βιοχημικό επίπεδο παρατηρήθηκε μείωση του παράγοντα TGF-β1 που βοηθά στην αναγέννηση των κατεστραμμένων κυττάρων και αύξηση των παραγόντων φλεγμονής (κυτοκίνες), ενώ παράλληλα ήταν μειωμένη η παραγωγή κολλαγόνου. Τα ποντίκια της ομάδας 3 που στις πληγές τους εφαρμοζόταν πρόπολη, είχαν σημαντικά ταχύτερη και πλήρη επούλωση, μείωση των παραγόντων φλεγμονής και αυξημένη παραγωγή κολλαγόνου.

Πηγή: Μελισσοκομικό Βήμα, τεύχος 79